مناسبتهای روز بیست و هفتم اسفند ماه

- آغاز بهره برداری از تلگراف، در ایران (1236 ش)

- درگیری شهید « سید حسن مدرس» با طرفداران سردار سپه، در مجلس شورای ملی (1302ش)

- افتتاح کارخانه بزرگ تولید شیشه در همدان با ظرفیت تولیدی روزانه 170 تن شیشه (1360ش)

- درگذشت عالم بزرگوار آیت الله «ابوالقاسم رحمانی خلیلی» (1374ش)

- رحلت فقیه معظم آیت الله «محمد مظفری قزوینی» عالم بزرگ قزوین (1380ش)

1 - روزنامه وقایع اتفاقیه در شماره 372 خود در این روز، رویداد سیم کشی تلگراف در مدرسه دارالفنون و موفقیت آمیز بودن آن را خبر داد. پس از آن، قرار شد که از کاخ سلطنتی تا باغ لاله زار، سیم تلگراف متصل شود و پس از آن، نقاط دیگر نیز دارای تلگراف شدند. نکته درخور توجه این بود که برقراری تلگراف در ایران، در مرحله اول انگلیسییها را بهره مند کرد تا ایرانیان را، چرا که آنان با اتصال خطوط مخابراتی هند و اروپا، نه تنها با مستعمره خود، هندوستان، ارتباط برقرار کردند و آن را سرعت بخشیدند، بلکه با ساختن تلگراف خانه هایی در ایران و فرستادن مأمور به کشور، نفوذ خود را روز به روز در ایران، توسعه دادند.

2 – در روزهایی که بحث جایگزینی جمهوری به جای مشروطه سلطنتی، بسیار اوج گرفته بود و روز تصمیم گیری برای اعلان جمهوری نزدیک می شد، عالم مجاهد آیت الله سید حسن مدرس در برابر این عمل، ایستادگی کرد و سعی داشت از تصویب آن جلوگیری نماید. در این میان مشاجره ای بین سید محمد تدین، رئیس مجلس شورای ملی با سید حسن مدرس روی داد که پس از هتاکی تدین، او به همراه طرفدارانش از مجلس، خارج شد و مجلس از رسمیت افتاد. پس از آن، مدرس از جلسه خارج شد و در سرسرا که نمایندگان جمع بودند، به ایراد سخن پرداخت. در این هنگام دکتر حسین بهرامی به تحریک تدین به مدرس نزدیک شد و سیلی محکمی به صورت مدرس نواخت به طوری که عمامه او از سرش افتاد. این حادثه چنان زشت و دور از انتظار بود که برخی نمایندگان آن را محکوم کرده و از جرگه هواداران جمهوری و سردار سپه خارج شدند. در آن زمان، این سیلی را، سیلی به جمهوری تعبیر کردند که در نهایت به شکست آن طرح انجامید.

3 – آیت الله ابوالقاسم رحمانی خلیلی مازندرانی در سال 1302 ش. ( 1342ق.) در خلیل محله بهشهر به دنیا آمد. او از کودکی، کسب علم و دانش را آغاز نمود و به تحصیل علوم حوزوی پرداخت. ایشان سپس برای تکمیل مدارج علمی خود، در سال 1325 ش. راهی نجف اشرف شد و از محضر حضرات آیات: سید محسن حکیم، سید محمود شاهرودی، سید ابوالقاسم خویی و میرزا هاشم آملی بهره های فراوان برد و در همانجا به تدریس پرداخت. آیت الله رحمانی پس از چهارده سال اقامت در حوزه نجف به زادگاه خود بازگشت و یک هفته پس از آن، توسط آیت الله کوهستانی،َ عالم منطقه و استاد اولیه خود، به عنوان فقیه، عالم و ملا معرفی گردید. ایشان در زادگاه خود، حوزه علمیه، مسجد و حسینیه تأسیس کرد و به تدریس و ارشاد، همت گماشت. مدتی بعد به تهران رفت و پس از اقامتی 14 ساله، در سال 1364 راهی شهر قم گردید. ایشان عاشق تدریس بود و در تهران هر روز تا ده درس می داد. از این عالم بزرگوار تالیفاتی بر جای مانده که: شرحی بر عروة الوثقی، رساله در مشتق، رساله در طلب و اراده و ... از آن جمله اند. این فقیه فرزانه سرانجام در 27 اسفند 1374 ش. برابر با 27 شوال 1416 ق. در 72 سالگی پس از نماز صبح بدرود حیات گفت و پس از تشییعی با شکوه در مدرسه ای که خود در زادگاهش بنیان نهاده بود، مدفون گردید.

4 – آیت الله حاج شیخ محمد مظفری قزوینی در سال 1304 ش. (1344ق.) در قزوین به دنیا آمد و تحصیلات اولیه را در زادگاه خویش به پایان برد. در 26 سالگی به قم رفت و در درسهای آیت الله بروجردی و سید شهاب الدین مرعشی نجفی حاضر شد. سپس در سال 1332 ش. به نجف اشرف کوچید و سالیان فراوان با حضور در مجلس درس آیات عظام: سید محسن حکیم و سید محمود شاهرودی و حضرت امام خمینی، در زمره یکی از فضلای نجف درآمد. ایشان همچنین به مدت بیست سال از محضر آیت الله سید ابوالقاسم خویی بهره مند شد و مبانی علمی خویش را استوار ساخت. آیت الله مظفری در 1352 ش. پس از کسب اجازات متعدد از اساتیدش و علمای دیگر، به قزوین بازگشت و به تألیف، تدریس و اقامه جماعت، بیان مسایل و ترویج شرع مبین، اشتغال ورزید.معظم له یکی از علمای بزرگ قزوین بود که تدریس منظم فقه و اصول و تألیف کتابهای پرفایده داشت و از این رهگذر، شاگردان بسیار و کتابهای پرفایده علمی از خود به یادگار نهاد. ایضاح الحجة فی شرح العروة در هشت جلد، پرسشها و پاسخها در دو جلد و اسلام و فلسفه احکام و طبقات رجال در شانزده جلد از جمله آثار اوست. سرانجام این فقیه بزرگ در 27 اسفند 1380 ش. برابر با سوم محرم الحرام 1423 ق. در 76 سالگی چشم از جهان فروبست و پس از تشییع با شکوه، در حرم شاهزاده حسین قزوین به خاک سپرده شد.