بیائیم بهتر بدانیم وآموخته هایمان را بررسی کنیم(28)

عینک از چه تاریخی اختراع شد؟

هر گاه به اطرافیان خود نظر بیفکنید متوجه خواهید شد که تعداد شگفت انگیزی از مردم عینک استعمال می کنند. امروزه ما چنان به اشخاصی که احتیاج به زدن عینک دارند عادت کرده ایم که مشکل می توانیم تصور کنیم که زمانی اصلاً چنین چیزی وجود نداشته است. در دوران پیشین، کسانی که چشم ضعیف داشتند به یک ترتیبی با نهایت ناراحتی سر می کردند. هیچکس به درستی نمی داند عینک از چه تاریخی اختراع شده است.
در سال 1366 میلادی کشیشی انگلیسی به نام (روجربیکون) که به پژوهش های علمی اشتغال داشت. طریقی پیدا کرد که هنگام خواندن کتاب کلمات آن درشت تر و راحت تر خوانده شود. تدبیر او منحصر به این بود که قطعه شیشه گردی را روی حروف کتاب بگذارد. البته این عمل عیناض شباهت به گذاشتن عینک نداشت که کمکی به دید بدهد.
نخستین مدرکی که درباره زدن عینک نزد اشخاص داریم، تصویر نقاشی یک نفر کشیش است که در سال 1325 در ایتالیا نقاشی شده است. عینک او عبارت از دو عدسی قلب شده بود که دسته آنها به هم جوش شده و بالای چشم او قرار می گرفت.
هنگامی که صنعت چاپ آغاز به رواج کتاب کرد، استعمال عینک برای عده زیادی از مردم ضرورت پیدا کرد و در نتیجه زدن عینک اشاعه یافت.
در طول قرن شانزدهم میلادی عینک به تعداد زیاد در شمال ایتالیا و جنوب آلمان ساخته می شد. در سال 1784 بنجامین فرانکلین عینکی را اختراع کرد که دو نمره شیشه مختلف در یک قاب قرار داده می شد.
برای آنکه بدانیم عینک چگونه کمک به دید شخص می کند، لازم است ابتدا اطلاعات مختصری در خصوص چشم بدانیم. چشم به شکل توپی است که روی آن برآمدگی کوچکی وجود دارد و در وسط این برآمدگی مردمک چشم قرار گرفته است که سبب می شود نور به درون چشم برسد.
نور از مردمک به عدسی چشم انتقال می یابد و عدسی آن را متمرکز می سازد و در این حال تصویری در پشت چشم تشکیل می دهد. در اینجا پرده ای مرکب از سلول های بسیار حساس وجود دارند که به نام شبکیه چشم خوانده می شود.
در مورد پاره ای اشخاص تخم چشم از جلو به عقب، اندکی درازتر از معمول است و در بعضی اشخاص دیگر، ممکن است کوتاه تر باشد، به طوری که عدسی قادر نباشد تصویری را روی شبکیه چشم متمرکز سازد. عینک در حقیقت برای چشم به منزله عدسی دیگری است که همین عدسی اضافی است که عمل عدسی طبیعی را اصلاح می کند. یعنی تصویر را روی شبکیه به خوبی منعکس و متمرکز می سازد و انسان را قادر به بهتر دیدن می نماید.