مناسبتهای روز چهارم اسفند ماه

- رحلت فقیه جلیل و مدرس بزرگ، آیت الله «سید مهدی درچه ای» (1323ش.)

- درگذشت «ابوالحسن اقبال آذر» هنرمند تعزیه خوانی (1349 ش.)

- انتخاب آیت الله «بهشتی» به عنوان ریاست دیوان عالی کشور از سوی امام خمینی (1358ش.)

- راه اندازی شبکه جوان رادیو (1375 ش)

- رحلت روحانی مجاهد آیت الله «محمد جواد عارفی بیرجندی» عالم مشهور خراسان (1380 ش.)

 1- آیت الله سید مهدی بن سید مرتضی درچه ای، در حدود سال 1332 (1270 ق.) در اصفهان به دنیا آمد. وی برادر کوچکتر سید محمد باقر درچه ای، از علمای مشهور اصفهان بود. سید مهدی، تحصیلات خود را در اصفهان و سپس در نجف اشرف به سامان رساند و پس از طی مدارج بالای علمی، در اصفهان به تدریس پرداخت. وی فقیهی بزرگ به شمار می رفت و در علم اصول، استاد بود. آیت الله سید مهدی درچه ای در زمان خود، مورد وثوق و اطمینان تمام طبقات اصفهان و اطراف بود و مردم در مسائل فقهی به ایشان رجوع می کردند. محفل درسی او، مشحون از بزرگان علم بود و خود نیز سالیان طولانی به امر تدریس اشتغال داشت. وی در اواخر عمر، مجتهد اعلم و جامع الشرایط اصفهان بود و با این حال، زندگی را در کمال زهد و قناعت سپری کرد. این عالِم ربانی، سرانجام در چهارم اسفند 1323 ش. برابر با دهم ربیع الاول 1364 ق. در 91 سالگی در اصفهان رخت از دنیا بربست و پس از تشییعی با شکوه، در قبرستان تخت فولاد، در کنار برادر بزرگوارش به خاک سپرده شد.

2 – ابوالحسن اقبال آذر ملقب به اقبال السلطان در سال 1250 ش. در اطراف قزوین به دنیا آمد. وی، در ابتدا به کسب دانش پرداخت اما به خاطر عشق و علاقه وافری که به موسیقی داشت، چون از صدای خوبی برخوردار بود، مدرسه را به کنار نهاد و به تحصیل موسیقی و آواز، همت گماشت. اقبال آذر در جوانی به تبریز رفت و در اندک زمانی در هنر تعزیه خوانی به شهرت رسید و به دربار محمد علی میرزا، ولیعهد قاجار راه یافت. با مرگ مظفرالدین شاه، اقبال آذر نیز به همراه شاه جدید به تهران رفت و در تکیه دولت، به کار تعزیه پرداخت. وی بعدها مدتی در تبریز و سپس در تهران اقامت داشت و به تعزیه خوانی مشغول بود. روش اقبال در خواندن آواز، از سبک تعزیه بهره داشت، یعنی بلند و با تحریر می خواند و مانند تعزیه خوانها، توجه زیادی به کیفیت ادای شعر نداشت. وی، سرانجام در اوایل اسفند 1349 در حدود 100 سالگی درگذشت.

3 – به دنبال تصویب قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و تشکیل مجلس شورای اسلامی، طی حکمی از جانب حضرت امام خمینی، آیت الله دکتر سید محمد حسینی بهشتی به عنوان اولین رئیس دیوان عالی کشور، بالاترین مقام قضایی پس از پیروزی انقلاب اسلامی برگزیده شد تا برای این تشکیلات حیاتی که نقش مهم و تعیین کننده ای در جامعه دارد، با درک و درایت والای ایشان، زمینه اجرای قوانین اسلام فراهم شود و عدل و قسط در جامعه رواج یابد. ایشان نیز در طول مدت عهده داری این مسؤولیت خطیر و شریف، منشأ خیر و خدمت فراوانی گشت؛ امور قضایی کشور را سامان بخشید و با به کارگیری قضات عادل و عالم، نظام قضایی را دگرگون ساخت. همچنین در این روز، آیت الله سید عبدالکریم موسوی اردبیلی نیز به دادستانی کل کشور تعیین شد. این انتخاب، همزمان با تثبیت نظام جمهوری اسلامی به منظور تشکیل و سامان دهی قوه قضائیه، متناسب با اهداف و ارکان نظام اسلامی انجام گردید.

4 – آیت الله شیخ محمد جواد عارفی بیرجندی، در حدود سال 1272 ش. (1311 ق.) در بیرجند، در حدود سال 1272 ش. (1311 ق.) در بیرجند در استان خراسان به دنیا آمد. وی مقدمات و سطوح را در بیرجند و مشهد به اتمام رساند. سپس در 25 سالگی به حوزه علمیه قم مهاجرت کرد و با شرکت در دروس خارج فقه و اصول آیات عظام، حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی، شیخ مهدی حکمی قمی، شیخ ابوالقاسم کبیرقمی و سید محمد حجت کوه کمره ای، به مدارج بالای علمی دست یافت. این فقیه جلیل، یکی از شاگردان کوشا و سختکوش آیت الله عبدالکریم حائری بود که حدود ده سال از بحثهای معظم له استفاده شایان برد و مبانی علمی اش را استوار ساخت. آیت الله عارفی در زمان استبداد رضاخانی، در اراک به علت سخنرانی علیه بی حجابی و تأکید بر شعائر اسلامی، تحت تعقیب قرار گرفت و در بیرجند مدتها به زندگی مخفیانه روی آورد تا سرانجام دستگیر و زندانی شد. وی پس از آزادی از زندان، در زادگاهش اقامت گزید و بیش از نیم قرن به بزرگداشت، تبلیغ و ترویج شعائر دینی و تدریس و پرورش شاگردان و اقامه جماعت پرداخت و با کوشش بسیار، حوزه علمیه آن شهر را سامان بخشید. این عالم وارسته در طول حیات خویش از وجوهات، مصرف نمی کرد و از هر گونه تجملات و تشریفات به دور بود. سرانجام آن فقیه بزرگوار در چهارم اسفند 1380 ش. برابر با نیمه شب عید سعید قربان 1422 ق. در یکصد و هشت سالگی بدرود حیات گفت و پس از تشییع با شکوه، در مدرسه معصومیه بیرجند به خاک سپرده شد.