بیائی بهتر بدانیم وآموخته های خود را بررسی کنیم(5)

  چه کسی اولین بار نقاشی کرد؟

بسیاری از نقاشان امروزی در نقاشی هایشان کوششی برای نیشان دادن دنیای اطرافشان به کار نمی برند. اما از زمانی که بشر شروع به نقاشی تصاویر کرد این درست همان کاری بود که می خواست انجام دهد. همان چیزی را که چشم می دید، نقاشی می کرد.
بنابراین در غارها، جائی که بشر اولیه، در هزاران سال پیش می زیست، نقاشی هائی پیدا شده است که تصاویری را از حیوانات به طور خیلی زنده نمایش می دهد.

این نقاشی ها به وسیله بشر عهد حجر قدیم قاره اروپا انجام شده است. هزاران سال بعد، نقاشی هنوز هم نمایش دهنده زندگی بود. مصری ها عقیده داشتند که بعد از مرگ، زندگی دیگری نیز وجود دارد. بنابراین روی دیواره های قبورشان، تصاویری از هر چیزی که در زندگی روزمره شان می گذشت می کشیدند:
اشکال زنان، مردان، کودکان و حیوانات و یا قایق ها و از این قبیل چیزها.

بیشتر هنرمندان، در هر عصری، احتمالاً به غیر از چینی ها، یونانی ها بوده اند که در حدود 500 سال پیش از میلاد در اوج افتخار بودند. هدف آنها در مجسمه سازی نوعی تقلید از زندگی بوده است. البته در شکل کامل یا مطلوب آن. ظهور مسیحیت، که از خاور نزدیک سرچشمه گرفته، تغییر و تحولی شگرف در هنر نقاشی پدید آورد و طبیعت گرائی هنر قدیم، جای خود را به شیوه های شرقی داد، با طرح هائی یکنواخت و «سمبولیزم».

در قرون وسطی، که بین سال های 500 تا 1500 به طول انجامید، هنر نقاشی آبرنگ روی گچ که «فرسکو» نامیده می شد و کتاب های خطی با آرایش و تزئین، تکامل بیشتری یافت. «فرسکو» عبارتست از نقاشی با قلم مو روی گچ تازه و مرطوب، به طوری که وقتی گچ خشک شد، این نقاشی دائمی جزئی از دیوار محسوب می شود. در این دوره تصویر کشی کتاب های خطی، یا کتاب های دیگر، به وسیله راهبان انجام می گرفت. این هنرمندان، استادانه ادبیات یا نقاشی هائی می آفریدند که حاوی تصاویر تمام صفحه ای بود.

  پاپیروس چه بود؟

اولین چیزی که بشر برای نوشتن درست کرد پاپیروس بود که از گیاهی به همین نام ساخته شد. این گیاه در 2000 سال قبل از مسیح به وسیله مصری ها کشف شد و برای مدتی حدود 2500 سال بعنوان تنها وسیله نگاشتن توسط بشر استفاده می شد.

پاپیروس گیاهی نی مانند است که بین سه تا ده فوت رشد می کند. ساقه های این گیاه، بسیار نرم بوده و بعضی اوقات به ضخامت مچ دست انسان است. در بالای این ساقه ها، شاخه های نرم و نازکی آویزان می باشند که بیشتر شبیه یک دسته موی پشمالو هستند. برگهای این گیاه خیلی کوچک و ریشه آن خیلی محکم است.

مورخ مشهور رومی، «پلینی» در یادداشتی شرح داده است که پاپیروس قدیم چطور ساخته شده است. ساقه های گیاه پاپیروس را ابتدا پوست کَنده، بعد پهن و مسطح می کرده اند.
ساقه وسطی پهن تر و با ارزش تر بوده. بعد این باریکه ها را پهلو به پهلو قرار داده و روی آنها هم از زاویه دیگر یک رشته دیگر از این باریکه ها قرار می دادند و با آب گل آلود رود نیل یا چسب مخصوصی که آرد گندم درست می کردند، آنها را به هم می چسباندند. بعد این ورقه ها را با چکش کاملاً مسطح می کردند، بعد می گذاشتند تا در آفتاب خوب خشک شود. زمانی که کاغذ پاپیروس یکی از کالاهای تجارتی مهم مصری ها به شمار می رفت. حتی تمام گزارش های سیاسی، مدت چندین قرن، در روی این کاغذ های پاپیروس نوشته می شده است تا این که پوست نوشتنی جایگزین کاغذ پاپیروس شد.
پاپیروس گیاه مفیدی بود که علاوه بر استفاده ای که شرح آن رفت، استفاده های دیگری نیز از آن می شده است. مثلاً از بافتن ساقه های نازک آن سبد و یا از ساقه های کلفت تر، حصیر و بادبان درست می کردند و حتی از جوشاندن مغز این گیاه نیز برای درست کردن نوعی غذای فقیرانه استفاده می شد. بنابراین می بینید که این گیاه چقدر در زمان قدیم مفید و با ارزش بوده است.  

  اولین سکه چه موقع ساخته شد؟

سکه عبارت از یک تکه فلز است که وزن و عیار مخصوص دارد، با علامت مخصوص یا مهر کسانی که آن را ضرب می کنند.

اولین سکه هائی که در دنیا ساخته شد هفت قرن قبل از میلاد مسیح بود که توسط لیدی ها ساخته شد، آنها قوم ثروتمند و با قدرتی بودند که در آسیای صغیر می زیستند. این سکه های اولیه از جنس مخصوصی که الکتروم نام داشت ساخته می شدند. الکتروم یک ترکیب طبیعی است که 75 درصد طلا و 25 درصد نقره دارد. این سکه ها به شکل و اندازه یک لوبیا بوده اند و تقریباً یک پول رسمی محسوب می شدند. سپس یونانی ها هم به تقلید آنها از این فکر که یک پول رسمی فلزی رسمی داشته باشند استقبال و بنابراین شروع به ساختن پول سکه ای کردند.

بدین ترتیب، حدود صد سال بعد، بسیاری از شهرهای سرزمین بزرگ یونان و آسیای صغیر، در جزایر دریای اژه و سیسیل و جنوب ایتالیا برای خود ضرابخانه داشتند. سکه های طلا با ارزش ترین سکه ها به حساب می آمده اند. بعد هم سکه های نقره ای و بالاخره سکه ها مسی.

ضرب سکه توسط یونانی ها حدود 500 سال دوام داشت. رومی ها هم این عقیده را پذیرفته و حدود 500 سال ضرب سکه را اجرا کردند. بعد کم کم هنر ضرب سکه آن حدت و شدت خود را از دست داده و از سال 500 تا حدود 1400، سکه های متعلق به این دوره خیلی نازک بوده و قابل توجه نبودند. اما در قرن پانزدهم، هنر ضرب سکه دوباره احیا و فلز، فراوان تر شد و استاد کاران این حرفه برای قلم زدن روی سکه ها به کار گمارده شدند. اولین سکه های انگلیسی قبل از رسیدن رومی ها ضرب شده بودند و در زمان غلبه «نورمنها» قریب هفتاد ضرابخانه دایر، در این کشور وجود داشت. اما در سال 1850 ضرابخانه سلطنتی، تنها ضرابخانه انحصاری و تأسیس شده از طرف دولت بود.