مناسبتهای روز هفدهم دی ماه

- توطئه استعماری کشف حجاب توسط رضا خان پهلوی ( 1314 ش )

 - رحلت ادیب محقق و فقیه فرزانه آیت الله میرزا علی آقا شیرازی ( 1334 ش )

 - اعلام موضع امام خمینی نسبت به سالگرد کشف حجاب ( 1341 ش )

 - در گذشت مشکوک جهان پهلوان غلامرضا تختی ( 1346 ش )

 - پشتیبانی ولیعهد عربستان سعودی از رژیم پهلوی در واپسین روزهای عمر طاغوت ( 1357 ش )

- شهادت سلیمان خاطر مسلمان مبارز و قهرمان صحرای سینا ( 1364 ش )

 - درج مقاله توهین آمیز نسبت به امام خمینی ره در روزنامه اطلاعات توسط ساواک ( 1356 ش )

 - رحلت فقیه بزرگوار آیت الله احمد علی احمدی شاهرودی ( 1375 ش )

 1- در پی توطئه استعمار در مبارزه با فرهنگ غنی اسلام عاملان استعمار در کشورهای اسلامی همزمان اقدام به اعمال مشابهی نمودند. امان الله خان در افغانستان، مصطفی کمال آتاتورک در ترکیه و رضاخان پهلوی در ایران مأموریت یافتند با مظاهر اسلام مخالفت و مبارزه کنند. استعمارگران دریافته بودند که مستقیماً نمی توانند مسأله کشف حجاب را مطرح کنند. لذا بهتر دیدند ابتدا از تغییر لباس مردان شروع کنند زیرا این کار دو نتیجه داشت. اول این ذهن و روح جامعه را نسبت به تغییرات عمده که جزء آداب و رسوم اجتماعی به شمار می رفت آماده سازد و دوم این که نحوه عکس العمل اقشار مختلف مردم را بسنجد در این راستا رضا شاه با مطرح کردن تغییر لباس و کلاه اروپایی ( شاپو ) و متحد الشکل کردن لباس مردان، اقدام به تغییر لباس اسلامی و کشف حجاب بانوان نمود. وی این عمل شنیع را از خانواده خویش آغاز کرد و سپس به کل جامعه سرایت داد. نخستین گروهی که به این کاروان ضد اسلامی پیوست خانواده وزیران و دست اندرکاران نظام استبدادی بودند. در نهایت علیرغم مخالفتهای فراوان مردم مسلمان و علما و نیز وقوع حادثه خونین مسجد گوهرشاد مشهد در اعتراض به کشف حجاب رضا خان در 17 دی ماه 1314 ش در جشن فارغ التحصیلی دانشسرای مقدماتی دختران در تهران قانون کشف حجاب زنان را به طور آشکار آغاز نمود و خود به اتفاق همسر و دخترانش که بدون حجاب بودند در این جشن شرکت کرد. مأموران رضاخان در راستای اجرای این قانون شب و روز در کوچه ها و خیابانها گشت می زدند و هرجا زن با حجابی را می یافتند با خشونت با او برخورد نموده چادرش را کشیده، برهنه به خیابانها و مجالس ببرند. با این همه عده زیادی از زنان مسلمان با به جان خریدن همه خطرات و تحقیرها، تا پایان حکومت رضا خان و پس از آن حاضر به ترک حجاب خود نشدند و با مقاومت افتخار نسل های آینده شدند.

 2- عالم ربانی و عارف بزرگوار آیت الله میرزا علی آقا شیرازی در حدود سال 1255 ش ( 1294 ق ) در نجف اشرف به دنیا آمد. او پس از درگذشت پدر در 22 سالگی راهی اصفهان شد و از محضر درس استادان نامداری همچون سید محمد باقر درچه ای در فقه و آخوند ملا محمد کاشانی و جهانگیر خان قشقایی در علوم حکمت و فلسفه استفاده های وافر برد. میرزا علی آقا همچنین به دلیل علاقه به طب به فراگیری این علم روی آورد و در آن تبحر یافت. ایشان سپس به شوق علم اندوزی بیشتر به نجف اشرف شتافت و از درس عالمانی همچون شیخ الشریعه اصفهانی، علامه محمد کاظم یزدی و ملا محمد کاظم آخوند خراسانی استفاده های شایانی برد. میرزا علی آقا شیرازی از آن پس به اصفهان بازگشت و مدتی به امور بازرگانی پرداخت تا اینکه با همفکری شهید سید حسن مدرس، به تدریس نهج البلاغه روی آورد و جان شیفتگان را با درهای تابناک این کتاب مقدس سیراب می ساخت. افکار میرزا در علوم متداول آن زمان تحول آفرید. وی مبنای درس اخلاق و جلسات وعظ خویش را بر محور نهج البلاغه قرار داد و گروه کثیری از شهرهای مختلف در محضرش گرد آمدند. در این مسیر شاگردانی پرورش یافتند که شهید مرتضی مطهری، حاج آقا رحیم ارباب، سید جلال الدین همایی، احمد فیاض، علی مشکوة، سید روح الله خاتمی، شیخ عبدالکریم ملکان، شیخ جواد جبل عاملی و حسین عماد زاده و علی شیخ الاسلام و ... از آن جمله اند. میرزا علی آقا شیرازی به موازات تدریس، از کاوش در منابعی قرآنی، روانی و نیز آثار گذشتگان غافل نبود و به احیا و چاپ کتبی همچون تفسیر تبیان شیخ طوسی، زاد المعاد علامه مجلسی و من لا یحضره الطبیب زکریای رازی اهتمام ورزید. سرانجام این استاد فرهیخته در 17 دی ماه 1334 ش در 79 سالگی رحلت کرد و در قبرستان شیخان قم دفن شد.

 3- به دنبال شکست مفتضحانه دولت در جریان لایحه انجمنهای ایالتی و ولایتی در آذر 1341 رژیم یک بار دیگر قدرت خود را در مصاف با روحانیت آزمود و با استفاده از مناسبت 17 دی ماه 1341 می خواست از زنان بی حجاب برای رژه خیابانی و تظاهرات که به صورت غیر مستقیم علیه اسلام و روحانیت تمام می شد، بهره برداری نماید. حضرت امام خمینی (ره) که با هوشیاری کامل مراقب اوضاع بودند، پس از اطلاع از ماجرا بی درنگ طی پیامی به دولت هشدار داد که در صورت وقوع چنین حادثه ای علمای اسلام متقابلاً همان روز را به مناسبت فاجعه مسجد گوهرشاد، عزای ملی اعلام نماید. ایشان همچنین در این پیام عنوان کردند از عموم ملت خواهند خواست که دست به تظاهرات بزنند و نسبت به عاملین آن ابراز تنفر و انزجار کنند. تهدید رهبر نهضت که عقب نشینی رژیم را به دنبال داشت یک بار دیگر موج وسیعی از امید و پیروزی و معرفت به رهبر را در دلهای مردم به ستوه آمده به وجود آورد و نهضت را به پیروزی دوم خود رساند.

 4- جهان پهلوان غلامرضا تختی در شهریور 1309 ش در یکی از محلات جنوبی تهران و در خانواده ای متوسط به دنیا آمد. وی از کودکی به ورزش روی آورد و ورزش را فقط برای سلامتی و تندرستی بدن می خواست. او در عین حال به نجاری مشغول بود تا این که در 20 سالگی در اولین مسابقات قهرمانی کشتی کشوری شرکت کرد. از آن پس شهره عام خاص گردید و در میدان جهانی مدال آور شد. تختی سرشار از پاکی و صداقت بود و دلی بی باک و جسور بود و در زندگی خود بیش از قهرمانی به انسان زیستن و از خود گذشتگی می اندیشید تختی با وجود قهرمانی در میادین بین المللی کشتی هیچگاه فرونی و تواضع خود را در برابر مردم از دست نداد. وی در دوران قهرمانی خود 9 مدال طلا و نقره جهانی و بازیهای المپیک را کسب کرد و از جمله ورزشکاران ایرانی است که بیشترین مدالهای طلا و نقره را در بازیهای مهم بین المللی به ارمغان آورده اند. تختی از مریدان آیت الله سید محمود طالقانی به شمار می رفت و در ملی شدن صنعت نفت حضوری فعال داشت. وی همچنین در جمع آوری کمکهای مردمی به زلزله زدگان بویین زهرا در شهریور 1341 نقش مهمی ایفا کرد به طوری که حساسیت رژیم را در برداشت. رژیم که کما بیش از فعالیتهای سیاسی تختی آگاهی پیدا کرده بود برای به سلطه کشیدن او ریاست فدراسیون کشتی کشور را به او پیشنهاد نمود ولی او این پیشنهاد و حتی پیشنهاد برای به دست گرفتن شهرداری تهران با نمایندگی مجلس را نیز رد کرد. در نهایت رژیم سفاک پهلوی چون راهی برای نفوذ به تختی نیافته بود و همچنین محبوبیت روزافزون تختی در میان مردم و مخالفت وی با رژیم وابسته شاه طاغوتیان را خشمگین کرده بود، سرانجام باعث شد تا عوامل رژیم پهلوی در توطئه ای مشکوک وی را در 17 دی ماه 1346 در 37 سالگی به قتل برسانند هر چند که در آن زمان مرگ تختی را خودکشی عنوان کردند، ولی این توطئه رژیم با آگاهی یافتن مردم از اصل ماجرا نقش بر آب گردید. پیکر جهان پهلوان تختی با حضور خیل دوستداران و مشتاقان در شهر ری به خاک سپرده شد.

 5- رژیم پهلوی که با ترفندهای گوناگون از قبیل زندان و تبعید نتوانسته بود از نفوذ امام خمینی (ره) رهبر روحانی انقلاب مردمی ایران جلوگیری کند، با اقدامی ناپسند و ضد دینی، در هفدهم دی ماه 1356 مقاله ای توهین آمیز علیه حضرت امام با نام جعلی رشیدی مطلق درج نمود. نویسنده اجیر ساواک در این مقاله با وقاحت کامل سعی کرده بود با اهانت به امام به زعم خود شخصیت رهبر نهضت را بشکند و امام را به طرفدارای از مالکین و شهرت طلبی عامل استعمار بودن متهم نماید. چاپ این مقاله که در آن حضرت امام را سرسپرده شوروی و کمونیست معرفی کرده بود، با عکس العمل شدید مردم و قیام خونین 19 دی مردم قم مواجه گردید. انتشار این مقاله در سراسر ایران با عکس العمل تند و خشم و نفرت عمومی مواجه گردید و بلافاصله درسها و جماعتها در حوزه علمیه قم به عنوان اعتراض تعطیل شد. به تعبیری دیگر واکنش مردم نسبت به این عمل ساواک به منزله آغاز قیام اصلی مردمی در براندازی رژیم پوسیده پهلوی بود.

 6- سلیمان خاطر در 14 مهر 1364 ش با فریاد الله اکبر، هفت صهیونیست را در صحرای سینا به هلاکت رساند. رژیم حُسنی مبارک این سرباز قهرمان را در دادگاه نمایشی محاکمه و به خاطر زیر پا گذاشتن پیمان ننگین کمپ دیوید و به هلاکت رساندن صهیونیستها به حبس ابد با اعمال شاقه محکوم کرد. در 12 دی ماه همان سال یک عکاس صهیونیست در جریان تهیه گزارش و فیلم با دوربین خود سلیمان خاطر را مورد حمله قرار داد و ضربه مغزی بر او وارد آورد و سرانجام این سرباز سر افراز در 17 دی ماه برابر با 7 ژانویه 1986 م در زندان رژیم حسنی مبارک در مصر به شهادت رسید.

7- آیت الله شیخ احمد علی احمدی شاهرودی در سال 1305 ش ( 1346 ق ) در اطراف شاهرود به دنیا آمد. وی در ابتدا برای تحصیل راهی مشهد مقدس شد و از محضر اساتیدی همچون ادیب نیشابوری دوم، شیخ هاشم قزوینی، شیخ مجتبی قزوینی، میرزا کاظم محقق دامغانی و میرزا احمد مدرسی یزدی بهره مند گردید. آیت الله احمدی شاهرودی سپس به حوزه علمیه قم عزیمت نمود و در آنجا نیز در حلقه درس حضرات آیات: سید حسین بروجردی، سید محمد تقی خوانساری، سید محمد حجت کوه کمره ای، سید صدر الدین صدر و حضرت امام خمینی (ره) جای گرفت. ایشان پس از اخذ اجتهاد مقیم حوزه علمیه قم گردید و به تدریس و تألیف پرداخت. این عالم ربانی در طول جنگ تحمیلی، علیرغم کهولت سن، ماهها در جبهه های جهاد دفاعی با رزمندگان اسلام همراه بود و حضوری روحیه بخش داشت. از این پژوهشگر معارف اسلامی آثار متعددی بر جای مانده که تقلید الاعلم، سیری در عقاید به سوی خدا بروید و جنگ خبیر از آن جمله اند. آیت الله احمدی شاهرودی سرانجام در 17 دی ماه 1375 ش برابر با 25 شعبان 1417 ق در 70 سالگی در مکه و در جوار بیت الله الحرام در گذشت و به موالیان طاهر بیتش پیوست.