مناسبتهای روز پنجم اسفند ماه

- شروع فعالیت شرکت هواپیمایی ملی ایران و روز هما (1340 ش.)

- آغاز عملیات متوسط والفجر 9 در استان سلیمانیه توسط سپاه (1364ش.)

- صدور قطعنامه 582 شورای امنیت سازمان ملل درباره جنگ عراق با ایران (1364ش.)

- عملیات کوچک ظفر 6 در استان کرکوک عراق توسط سپاه (1366ش.)

- روز بزرگداشت دانشمند شهیر امامی «خواجه نصیرالدین طوسی»

1– در حالیکه عملیات بزرگ و پیروزمند والفجر 8 در شبه جزیره فاو ادامه داشت، عملیات والفجر 9 در تاریخ پنجم اسفندماه 1364 ش. با رمز "یا الله" در جبهه شمالی چوارتا در منطقه ای به وسعت 200 کیلومتر مربع در استان سلیمانیه عراق آغاز شد و تا نهم اسفند به طول انجامید. هدف این عملیات، آزادسازی ارتفاعات مهم این منطقه و پراکنده کردن نیروهای عراقی از جبهه های جنوبی بود. نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در سرمای شدید ارتفاعات منطقه، این عملیات دشوار نظامی را با موفقیت به انجام رساندند. نتایج عملیات متوسط والفجر 9: تلفات نیروی انسانی دشمن: 250 نفر اسیر و 2500 نفر کشته و زخمی، سایر نتایج: انهدام نیروی دشمن و تصرف بخشی از خاک دشمن و ارتفاعات مهم منطقه، جمهوری اسلامی ایران با اجرای عملیات والفجر 9، علاوه بر آزادسازی ارتفاعات مهم منطقه و تجزیه و پراکنده کردن نیروهای عراقی، آمادگی خود را برای ادامه مقاومت در برابر دشمن متجاوز به تمام دنیا اعلام نمود و قدرت خود را بار دیگر تثبیت کرد.

2 – دو روز پس از تصرف منطقه استراتژیک فاو در جریان عملیات بزرگ والفجر 8 به درخواست عراق و هفت کشور اتحادیه عرب، جلسه شورای امنیت، تشکیل شد و شورا در جلسه پنجم اسفند 1364، قطعنامه 582 را تصویب کرد. در این قطعنامه، با یادآوری شش سال درگیری شورا با مسأله و با ابراز نگرانی نسبت به طولانی شدن درگیری و تعهد اعضای سازمان ملل به حل و فصل صلح آمیز اختلافات و یادآوری تعهد اعضا به خودداری از کاربرد گازهای خفه کننده و مسموم در جنگها و تأکید بر غیرقابل قبول بودن کسب اراضی از راه زور، از اقدامات اولیه ای که سبب بروز و ادامه منازعه شده، ابراز تأسف گردیده است. در این قطعنامه همچنین از تشدید حملات به مناطق غیرنظامی، حمله به کشتیهای بی طرف و استفاده از سلاحهای شیمیایی اظهار تأسف شده و خواهان آتش بس گردیده است. واضح است که صدور قطعنامه 582 تنها در نتیجه تصرف فاو بوده و بررسی علل جنگ و معرفی متجاوز، به صورت مبهم و سربسته مطرح گردید. جمهوری اسلامی ایران در پی صدور این قطعنامه، اعلام داشت آن قسمت از قطعنامه که به کل جنگ و خاتمه خصومتها مربوط می شود، ناقص، بی اعتبار و غیرقابل اجراست و عراق نیز اعلام کرد اگر ایران این قطعنامه را رسماً و بدون شرط بپذیرد، عراق نیز آن را اجرا خواهد کرد. به این ترتیب این قطعنامه نیز به سرنوشت مشابه قطعنامه های قبلی دچار شد.

3 – عملیات ظفر 6، در 5 اسفند 1366 در استان کرکوک عراق، با هدف آزاد سازی ارتفاعات منطقه، ضمن عکس العمل به موقع و شایسته در برابر پاتک دشمن، شکست سنگینی را به مزدوران بعثی تحمیل کردند. در این عملیات، علاوه بر آزاد سازی برخی ارتفاعات منطقه و انهدام پایگاههای دشمن، تعدادی ادوات زرهی دشمن منهدم شده، تعداد دیگری به غنیمت سپاه اسلام درآمد.

 4 – ابوجعفر محمد بن محمد معروف به خواجه نصیرالدین طوسی و ملقب به استاد البشر و محقق طوسی در سال 597 ق. در طوس به دنیا آمد. وی در ابتدا، علوم عقلی و نقلی و حکمت مشاء را آموخت و در سالهای بعد ریاضیات، فقه، فلسفه، نجوم و ادبیات را خواند، به طوی که در علوم روز، به تبحر و استادی تمام رسید. وی چند سال پس از واقعه حمله سپاهیان چنگیزخان مغول، به قلعه اسماعیلیه پناه برد و در آنجا نیز از تألیف و نگارش باز ایستاد. با غلبه سپاه مغول پیوست و با استفاده از نفوذ خود، از کشتار مردم و دانشمندان و تخریب آثار فرهنگی و عملی و غارت شهرها و روستاها جلوگیری نمود. پس از فتخ بغداد و سقوط عباسیان، خواجه نصیر مأموریت یافت تا رصدخانه مراغه را ترتیب دهد. او جماعتی از ریاضیدانان بزرگ را گردآورد و کار احداث رصدخانه را در سال 657 ق. آغاز کرد. خواجه، با این کار، عالمان بزرگ زمان را که پراکنده بودند در یک مکان، جمع کرد و همچنین کتابخانه ای عظیم در محل رصدخانه مراغه احداث نمود. این عالم سترگ برای تهیه کتابهای مورد نظر، کتبی از بغداد، شام و شمال آفریقا و اطراف و اکناف ایران فراهم نمود و کتابخانه ای با بیش از چهارصد هزار جلد کتاب، ایجاد کرد.عمر خواجه از این پس در خدمات علمی گذشت. خواجه نصیرالدین، یکی از بزرگترین بنیانگذاران کلام شیعه و پیشاهنگ بزرگ فلسفه مشاء بود و ضمن تأیید حکمت ابن سینا، به شرح مشکلات اشارات پرداخت. وی همچنین آثار متعددی را در علوم مختلف به نگارش درآورد که اخلاق ناصری، تجرید العقاید، ذیج ایلخانی، اوصاف الاشراف، اساس الاقتباس و تذکره نصیریه و بیش از شصت اثر دیگر در اصول دین، اخلاق، منطق، هندسه، هیأت، نجوم و عروض و شعر از آن جمله اند. خواجه نصیرالدین سرانجام در سال 672 در 75 سالگی، شانزده سال پس از تأسیس رصدخانه درگذشت و در کاظمین به خاک سپرده شد.